Rozdział 59

To się chyba nie działo naprawdę?Niech mnie ktoś uszczypnie.Chłopcy cały czas coś do mnie mówili,ale to do mnie nie trafiło,to było jak echo-każdy słyszy,ale do mnie to nie trafia.Cały czas miałam przed oczami jego wyraz twarzy,ten wzrok,spojrzenie,tak szczere,że wiadomo że nie kłamał.Mówiąc to parzyl mi tak głlllęboko w oczy,jak nigdy.Cały czas słyszałam te słowa,które wypowiedział,cały czas widziałam go,ten widok nie mógł zniknąć.Miałam ochotę zapaść się pod ziemię i już nigdy stamtąd nie wychodzić,skoro nic dla niego nie znaczę a on jest moim całym światem,to może po prostu nie warto się tak starać.Poszliśmy do domu,prosiłam by o nim nie wspominali,ale do nich to przecież jak grochem o ścianę,nie przepraszam od ściany byłby jakiś wydźwięk,a oni tylko "Bo on nie chciał" itp.Skoro nie chciał,mógł tego najnormalniej w świecie nie mówić,nikt go przecież nie zmuszał,on sam tego chciał."Każdy jest kowalem swojego losu"-może właśnie na to zasłużyłam.Trudno.Nie mam zamiaru już dłużej się nim przejmować.Gdy tylko weszliśmy do domu,rzuciłam się na klamkę od sypialni.Weszłam do pokoju,usiadłam na łóżku i zaczęłam przeglądać stary album ze zdjęciami,jeszcze tymi z czasów szkolnych.Szkolne wygłupy z Madi,np.Jak raz przebrała się za Prosiaczka a ja za Kubusia Puchatka i zerwałyśmy się z lekcji w poszukiwaniu miodku.To były czasy...Albo jak tańczyłyśmy zumbe na przerwie i dzięki temu Madi się zakochała i poznała pierwszego chłopaka.Potem znalazłam zdjęcie,którego wcześniej nie widziałam w moim albumie.Zaczęłam się zastanawiać skąd ono się wzięło.Co prawda była na nim Madi i jakiś chłopak.Zdjęcie mojej roboty,bo zamazane,tradycyjnie.Zawsze podpisywałam zdjęcia,miałam nadzięję,że wtedy też to zrobiłam.Odwróciłam foto na drugą stronę.Jest,bingo. Madis&Nowy brat ^^.No jak ja walnę opis to jak słowo daję,już bardziej zaszyfrować nie mogłam.Nagle do pokoju wleciał Max z paterą a na niej były truskawki ze śmietaną,tylko że fajnie,że na paterze to się raczej ciasta podaje.Oczywiście cała zawartość wylądowała na mnie.Myślałam,że łysego udusze na miejscu.Cwaniak,wyczuł co się kroi i szybko odsunął się na odległość no dłużej niż dwie moje ręce.I tak nie miał szans.
-No,chodź,nic Ci nie zrobię-powiedziałam,po jakiś 5 minutach tłumaczenia,że już nie jestem zła ale zemstę i tak planowałam, przysiadł się do mnie,cały rozochocony zabrał mi album.Próbowałąm mu go wyrwać,ale kłócił się jak dziecko o grabki w piaskownicy,na koniec szczelił focha z podrapaniem się po łysinie
-Max,nie mam zamiaru Cię przepraszać,więc błagam Cię nie karz mi tego robić-jak to dobrze,że on jednak jest dzieckiem i te fochy mu tak szybko mijają
-Zaraz,zaraz,dlaczego ty masz tu zdjęcie Sivy?-zapytał pokazując palcem dokladnie na zdjęcie nad którym tak się głowiłam.Nagle mnie olśniło.To było tak,że raz jak poszłyśmy do sekretariatu,po kredę,to spotkałyśmy takiego chłopaka,miał gdzieś około 12 lat bo my chodziłyśmy bodajże do drugiej klasy podstawówki czy jakoś to tak było.I wtedy on do nas podszedł,konkretnie do Madi i powiedział jej że są rodzeństwem,chciał mieć z nią jeszcze zdjęcie,więc je zrobiłam ale potem nasza wychowawczyni nas zawołała i tyle go widziałyśmy.W życiu bym nie pomyślała,że to Seev,nie byli moim zdaniem ani trochę podobni.Muszę powiedzieć o tym Madi jak tylko zadzwoni

______________
Przewidywalny ten rozdział...
Jeszcze zachciało mi się zmian na blogu,jak się podoba teraz? ;D
Dedyki dla :
Kika. - szantażystka!! W takim razie ty też już piszesz rozdział i to migiem!!
Only Hope In Your Eyes - motywujesz mnie swoimi komentarzami ;D i cieszę się że tak znakomita pisarka doceniła moje denne opowiadanie ;)
Anka ;) -świetna pisarka ;D cieszę się,że podoba Ci się to moje durne opowiadanie ;)
Anku ;D - no ty mnie motywujesz praktycznie od samego początku,tymbardziej cieszę się,że jakoś po drodze nie znudziłaś się tym opowiadaniem ;D Genialnie piszesz,już czekam na rozdział ;)
W.:D - dziękuje,że w ogóle zechciałaś czytać coś takiego ;D
DZIEWCZYNY KOCHAM WAS!! <333