Rozdział 61

Popatrzyłam na zegarek.Spostrzegłam,że jest juz 8.00.Nie przespałam nocy nawet w najmniejszym procencie.Wstałam,szybko się ubrałam,zwłożyłam moją ulubioną czerwoną bluzkę z antywalentynkowej kolekcji "I don't need you",czarne rurki i zwykłe czarne trampki.Później udałam się do łazienki,na swój widok myślałam,że osiwieje.Pod oczami wielkie wory,po głowie jakby tornado przeszło i to nieraz.No cóż,coś z tym trzeba zrobić.Nałożyłam podkład,by choć w pewnym stopniu wyglądać jak człowiek.Włosy związałam w kitkę.Po chwili,gdy byłam gotowa by pokazać się światu,wyszłam.Skierowałam się do pokoju gdzie akurat przebywało 60% The Wanted.Tom sypał sucharami jak z rękawa np."W jaką stronę idzie pięć pedałów?W jednym kierunku".Max natomiast klęczał i...modlił się.A to nowość
-Módlmy się o Alberta!-powiedział,gdy tylko zauważył moją obecność-Panie,aby Albert wiecznie się kręcił i był taki zdrowy i nigdy nie osiwiał
-Przepraszam że się wtrącę ale kim jest Albert?
-Albert to loczek Loczka,który się SAM wyprostował
No nieźle,z samego rana i już odpały.Popatrzyłam na Jaya,który rozmawiał z kwiatami.Nie,no czemuż by nie?Gdy Max skończył modły usiadł na kanapie i włączył jakiś film,horror w TV
-On ją zaraz zabije!-darł się w niebogłosy
-Ale lecą już napisy końcowe,a ty cokolwiek widzisz?Siedzisz jakies 20metrów od telewizora?
-Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia
-Nie,punkt widzenia zależy od rodzaju owłosienia-tak jakby zaczęła się kłótnia,może nie tyle kłótnia co spór,albo konfikt międzypokoleniowy.Wolałam się ulotnić.Poszłam do kuchni,otworzyłam lodówkę,wzięłam ulubiony jogurt.Podeszłąm do okna,oparłam się o parapet sącząc jogurt.Po chwili usłyszałam czyjeś kroki.W całej kuchni unosiła się woń alkoholu,bardzo mocnego alkoholu.Nie nawidziałam tego zapachu.Zorientowałam się że to skacowany Nathan.Podszedł do mnie i delikatnie musnął moje usta.Chciałam go odepchnąć,ale on przyciągnął mnie do siebie
-No kochanie nie zgrywaj takiej cnotki-mówił całując mnie
-Zostaw mnie!!-wykrzyczałam i uderzyłam go w twarz,uwolniłam się z jego ramion
-Co ci jest?O co ci chodzi?-pytał zdezorientowany
Chwyciłam torebkę i czym prędzej wyszłam z domu,przewracając pare krzeseł.Coś we mnie pękło,zaczęłam płakać,osunęłam się po ścianie.Usiadłam na schodach,siedziałam tak przez jakiś czas aż w końcu powiedziałam temu dość.Wstałam, otarłam łzy.Ruszyłam w miasto.Sztuką jest uśmiechać się,nawet gdy masz 10 powodów do smutku a znajdziesz ten 1 do szczęścia i potrafisz się z tego cieszyć -tak od dziś brzmi moje motto.Tym jednym powodem było to,że mam przyjaciól.

*Opowiada Tom*

Po chwili gdy tylko Kat wyszła z pokoju usłyszeliśmy jej krzyk,to nie był najmilszy dźwięk dla ucha.Poszliśmy to sprawdzić.Ujrzeliśmy Nathana.Skacowany,to było widać od razu.
-Co się stało?-spytaliśmy
-Sam nie wiem,ja ją tylko pocałowałem a ona mi przypierdzieliła
-Dziwisz się jej?Zerwałeś z nią
-Co??-pytał jakby nie wiedział co zrobił
-Naprawdę nie pamiętasz??
-Muszę sie wam do czegoś przyznać-zaczął-Wczoraj brałem amfetaminę-gdy to powiedział nie mogłem się powstrzymać,uderzyłem go
-Wiem,że dostałem słusznie-powiedział
-Nie rozumiem już Ciebie,trafiła Ci się taka dziewczyna,unikat,jedyny taki egzemplarz,a ty co robisz?Wiesz ile ona przeszła?W dzieciństwie była bita,jej matka dużo piła,czasami ćpała.Myślisz,że dlaczego tak bardzo chce walczyć z uzależnieniami?Właśnie dlatego.Podzwiam ją,że sama się w to nie wplątała.Nieraz uciekała z domu,bo już nie mogła wytrzymać .Zawsze twierdziła,że jest twarda i że wszystko już zniesie,ale prawda jest zupełnie inna,jest bardzo krucha,łatwo ją urazić.Trudno przychodzi jej zaufanie i wybaczanie.A w związki angażuje się i to bardzo.Dlatego też nie rozumiem co Tobą kieruje gdy tak z nią postępujesz
-Skąd wiesz,że bardzo się angażuje w związki?
-Bo byliśmy parą przez krótki czas,ale ja zachowywałem się dokładnie tak jak ty,dopiero gdy zerwaliśmy zroumiałem jak bardzo ją kochałem,ale wtedy było już za późno,jednak jak widzisz dalej jesteśmy przyjaciólmi.
-Co ja mam teraz zrobić?
-Zawalczyć,ale wiedz że łatwo nie będzie...

_______________
To już wiecie co kierowało Nathanem
Osobiście nawet jestem zadowolona z tego rozdziału,ale i tak nie wyszedł mi taki jaki chciałam,żeby był,no rutyna -.-"
Z dedykiem dla Anki ;)
Nie wiem doprawdy co Wam się tak w moim opowiadaniu podoba,bo ja jak czytam jakieś książki albo choćby Wasze opowiadania,to stwierdzam,że to co pisze jest dziecinne i bardzo niedojrzałe
Czekam na opinie ;D