Rozdział 46

*Opowiada Max*

No skąd ja mogłem wiedzieć,że szampan też zalicza się do alkoholu.Na szczęście Madi coś wymyśliła.Tylko łysego?Ta oburzam się o to,że nazwała mnie łysym a nie nieowłosionym na górnych częściach czaszki(WTF?),ale żony też nie mam - na razie.Ani tym bardziej nie mam żony która by rodziła,na wszystko w życiu przyjdzie czas....Dojechaliśmy w końcu na to miejsce,to wszystko było jakieś dziwne,to był taki zamek,od razu mi sie skojarzyło ze Shrekiem,bo to był taki zamek co to Shrek musiał uwolnić Fionę i tak dalej,no lawy i smoka tylko brakowało.Weszliśmy wgłąb tego  zamczyska,na środku był zarwany balkon,na nim albo w nim albo jednak na nim leżała Kat!!Zakrwawiona...Fuuuu....Nathan chodził spanikowany,bo nie wiedział kompletnie co ma zrobić,w sumie to mu się nie dziwię...
-Czemu nie zadzwoniłeś na pogotowie?Czy gdzieś?Gdzie się dzwoni w takich sytuacjach?-pytałem
-Kurwa,na niebieską linię,wiesz,cymbale,na pogotowie!-uzyskałem odpowiedź od Jaya
Nathan wyjął z kieszeni telefon,ale był tak roztrzęsiony,że telefon mu wypadł i inteligent sam go rozdeptał...Taki cudny BlackBerry był...
-Halo?-mówił Nath
-Halo?-odebrała recepcjonistka
-Kto dzwoni i co się stało?
-Dzwonie ja i stało się to-mówił nasz Baby Nath pokazując na Kat
-Kretynie,ten telefon nie ma opcji "wideo-rozmowy" lub "wideo-konferencja" więc bądź tak miły i opisz tej zacnej pani,co się stało a nie pokazujesz jakieś dziwne gesty w stronę balkonu
-Naświetlić pani tą sytuację?-zapytał Nath słuchawki
-A ma pan tutaj lampę?-uzyskał odpowiedź recepcjonistki
-Pani tu żarty w obliczu tragedii...
-Bo by się szanowny arcyksiążę nieznanego pochodzenia wysłowił wreszcie
-Bo jestem w takim jakby zamku,tu by można było po spekulować czy jest to zamek,aczkolwiek tak.No i ja się tu przyszedłem oświadczyć i tak moja narzeczona weszła na balkon,ja zacząłem recytować Romeo i Julię scenę balkonową i było tak fizycznie,psychicznie romantycznie aż tu proszę ja Ciebie pani normalne ordynarne JEBUT!!! No i teraz to ta moja niedoszła narzeczona sobie leży taka ukrwawiona we krwi na tym balkonie i nic nie mówi.To przyjedziecie?-skończył wreszcie tą litanię Nathan
-A adres proszę ja Ciebie pana?
-Znajdziecie,traficie..wierzymy w was
Po jakiś 20 minutach przyjechali,zabrali Kat do szpitala,oznajmili nam,że nie mamy się absolutnie czym przejmować,bo nic nie zagraża jej zacnemu życiu.Nathan jednak bardzo nalegał,by zostać,staraliśmy się zrozumieć jego decyzję.Madi też protestowała ale została przegłosowana,cóż siła wyższa.Poszliśmy do McDonalda,każdy z nas zamówił Happy Meala.Dołączona była też zabawka,otwieramy pudełko a tam co? Ja!Nie no ja bym się tam nie zmieścił ,ale tam były nasze lalki,lalki TW!!Każdy wylosował siebie a Madi-Sivę.Po chwili odeszła od stolika bez słowa.Nikt nie wiedział o co chodzi.Czekaliśmy na zamówienie,które przyniosła nam...Madi
-No co ja tu pracuje!!-powiedziała

_____________
Taki tam...Ok,przyznaje,sama się z tego śmiałam,chociaż nie śmieszne.Nie pisze,że beznadzieja czy coś,bo ja nie chce zbiorowego opierdzielu.Połowy tego rozdziału miało nie być,wymyśliłam na poczekaniu ;DDo waszego komentarza pozostawiam ;D
PS.Kika,zadowolona? xD Był McDonald i ty w nim pracujesz!!