Rozdział 54

-Ale jak to dlaczego? - dopytywaliśmy
-Muszę odpocząć od tego wszystkiego,przemyśleć to co się tu stało i wydarzyło - mówił Seev ,widać że było mu trudno,popatrzyłam na Madison w jej oczach było widać wszelkiego rodzaju emocje od radości po smutek a wręcz gniew.
-Ale ty podejmujesz wiele pochopnych decyzji,na ogół gdy jest pełnia,a dziś właśnie jest pełnia - wtrącił Tom
-TOM??A ty tu skąd??
-Jak miło,że mnie zauważyliście,przed chwilą grałem z wami w nogę i byłem na zakupach,a ty się mnie pytasz co ja tu robię?Otóż oświadczam Ciże próbuje przekonać mojego przyjaciela,aby został z nami,odrobinę wsparcia proszę!!
-A co ci tam robili Tom?
-Nie wiem,mam jakiś metal w nodze,ogarniacie?
-Wracając do Sivy - wtrąciłam,bo zaczęli by gadać jak takie stare baby pod Kościołem,co tam ciekawego było na mszy,kto był a kogo nie i w ogóle
-No ty tyle głupich decyzji podjąłeś - mówił Max - Na przykład rok temu w Vegas - popatrzył na Sivę morderczym wzrokiem
-No ile mam Cię przepraszać za to,że przegrałem te 100 tysięcy...
-Długo,bo za nie miałem sobie kupić perukę z naturalnych włosów
-Albo jak chciałeś wybudować Nathanowi pomnik ?? -powiedział oburzony Jay
-Ej,wtedy byłem pijany - tłumaczył się Seev
-Ale mi ten pomnik bardziej się należał
-Ale nikt nie ma pomnika!!
-Albo jak graliśmy w prawda i wyzwanie i nie chciałeś nam powiedzieć swojej największej tajemnicy to daliśmy Ci wyzwanie,żebyć latał po całym osiedlu w samych bokserkach śpiewając piosenkę Sylwii Grzeszczak - "Małe rzeczy" a konkretnie fragment "Cieszmy się z małych rzeczy" , chcieliśmy żebyś tego nie robił,ale ty byłeś uparty a potem tego żałowałeś jak przyszła do nas jakaś sąsiadka z pretensjami,że jej córke demoralizujesz
-To było co innego
-Jak bułki kocham,ogranijcie się w końcu,Seev zostań - powiedziałam
-Dobra,my nie mamy już argumentów,zrobisz co zechcesz,powiedz tylko na jak długo planujesz nas zostawić?
-Nie wiem,chyba na tydzień
-Najgorszy tydzień w naszym życiu - swoją drogą nie sądziłąm,że aż tak bardzo są ze sobą zżyci
-Dobra,ja idę się przejść - powiedział Seev i po chwili już go nie było,Madi pobiegła szybko do pokoju.Poszłam za nią,płakała.Przytuliłam ją,wiedziałam,że to wszystko jest dla niej trudne,ale co ja mogłam zrobić?Nie miałam przecież wpływu na ich losy.Jedyne co mogłam zrobić to wysłuchać ją i starać się pocieszyć,wspierać.Po chwili,znaczy po jakiejś godzinie,gdy Madi się trochę uspokiła wyszłyśmy z pokoju,poszłyśmy do kuchni,bo przecież mistrz kuchni Jay ugotował obiad..Akurat Tom przechodził koło lodówki i będące na niej magnesy przyczepiły się do jego lewej kończyny dolnej.Trudno było powstrzymać się od śmiechu.
-Proszę usiąść do stołu,zakończyć te wymianę poglądów poprzez śmiechy i delektować się przysmakami - zapowiadał swoje danie lepiej niż w najlepszej restauracji Jay
-A co to będzie? - odważyła zapytać się Madison
-Pomidorowa z makaronem,ryżem i ziemniakami
-Ciekawe doświadczenie
-Tylko nie dostańcie orgazmu kubeczków smakowych

___________
Ojoj...co to będzie,co to będzie? ;D
Znowu wyszedł nieudany rozdział ;(
Czekam na wasze opinie
PS.Dziękuje za 10 000 wyświetleń,nie zasłużyłam na to ani trochę